"Bądź szczęśliwy i do szczęścia prowadź innych"
Ignacy Łukasiewicz
8.03.1822 - 7.01.1882

W latach 1848-1850 podjął pierwsze próby destylacji oleju skalnego, otrzymując produkt "oleum petrae", znany jako lekarstwo na odmrożenia oraz domieszka do maści. Dzięki poparciu i poręczeniu udzielonemu mu jako człowiekowi podejrzanemu politycznie przez Micholascha, Łukasiewicz został przyjęty na jesieni 1850r. na dwuletni kurs farmaceutyczny na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia te ukończył na Uniwersytecie w Wiedniu, gdzie w letnim semestrze roku akademickiego 1852 studiował chemię analityczną i dnia 30 lipca 1852 uzyskał dyplom magistra farmacji.

Łukasiewicz postanowił całkowicie poświęcić się swemu wynalazkowi. W 1853 roku przeniósł się do Gorlic w pobliże terenów roponośnych. Nie rozstawał się z aptekarstwem, ponieważ dochody z nafty były wciąż jeszcze małe. Wydzierżawił aptekę w Gorlicach. Wynalazek swój ciągle udoskonalał. Pierwszą prowizoryczną destylarnią nafty stała się izba w aptece.
Za jego przykładem powstało w Gorlickiem wiele małych prymitywnych destylarnii. Mając skromne dochody Łukasiewicz starał się o posadę kasjera miejskiego, której jednak nie otrzymał wskutek przeszłości politycznej. W 1857r. ożenił się ze swoja siostrzenicą Honoratą ze Stacherskich.
W roku 1858 przeniósł się do Jasła, gdzie w roku 1857 otrzymał korzystniejszą dzierżawę apteki. Jeszcze 2 lata wcześniej, bo w 1856r. założył we wsi Ulaszowice, w pobliżu Jasła, pierwszą na ziemiach polskich destylarnię ropy naftowej. Druga destylarnia powstała w Klęczanach koło Nowego Sącza. Po spaleniu destylarnia w Ulaszowicach, Łukasiewicz przeniósł się do Polanki koło Krosna, gdzie w roku 1861 założył trzecią z kolei destylarnię ropy. Ropę do tej destylarni otrzymywał z Bóbrki, gdzie już od 1854r. istniały ręcznie kopane studnie, powstałe z jego inicjatywy. Świadczy o tym napis na wzniesionym na pamiątkę obelisku: "Dla utrwalenia pamięci założonej kopalni oleju skalnego w Bóbrce, rok 1854".
W tym czasie Łukasiewicz zawarł znajomość z właścicielem Bóbrki Karolem Klobassą, a także z Tytusem Trzecieskim, z którymi następnie w 1854r. zawarł spółkę dla eksploatacji ropy w Bóbrce. Tytułem udziału Klobassa ofiarował swoje tereny w Bóbrce, zaś Łukasiewicz wniósł zamiast kapitału własną pracę. Ta krośnieńska niepisana spółka, opierająca się na całkowitym wzajemnym zaufaniu, była pierwszym na świecie towarzystwem naftowym; Łukasiewicz był jej pełnomocnikiem i dyrektorem.
W maju 1854r. Łukasiewicz wziął udział w wystawie Gospodarczo- Rolniczej w Jaśle, na której zademonstrował "olej skalny", kamfinę, olej do maszyn, maź na wozy, asfalt i gudrinę, otrzymał wówczas dyplom pochwalny.
Z powodu trudności w dostawach ropy z Bóbrki do destylacji w Polance, po spaleniu się jej Łukasiewicz wybudował większą i lepiej urządzoną fabrykę w Chorkówce; była ona na małą skalę pierwowzorem przyszłych fabryk-kolosów. Łukasiewicz osiedlił się w Chorkówce, gdzie przebywał do końca życia.
Głównym zainteresowaniem Łukasiewicza była przeróbka ropy, ale zajmował się również żywo techniką kopalnianą. Dzięki jego inicjatywie i poparciu przeprowadzono w Bóbrce w 1862 roku pierwsze wiercenie ręczne za pomocą noży wolnospadowych. Jest to historyczna data w polskim wiertnictwie, data wprowadzenia wiercenia w miejsce kopania. Kierownika kopalni A. Jabłońskiego wysłał na swój koszt do Pensylwanii na praktykę.
W 1866r. Łukasiewicz został wybrany posłem do Sejmu Galicyjskiego. Jesienią 1877r. urządził wraz z Klobassą atrakcyjny pawilon na lwowskiej wystawie. Z jego inicjatywy uchwalono w 1879r. założenie w Gorlicach Krajowego Towarzystwa Naftowego, którego był prezesem.
Łukasiewicz był wielkim społecznikiem i filantropem. Udzielał zapomóg i zasiłków chłopom, zakładał bursy, ochronki, budował drogi i mosty. Był bardzo aktywnym członkiem Rady Powiatowej w Krośnie. W jego domu znajdowali schronienie emigranci i byli uczestnicy powstania styczniowego, których jako gorący patriota wydatnie wspomagał swoimi funduszami.
Ta wielka i bezprzykładna aktywność i działalność we wszystkich dziedzinach ówczesnego życia gospodarczego i społecznego zjednała mu powszechną sympatię oraz miłość ludu, który nazywał Łukasiewicza swoim ojcem. Wyrazem tego była w 1878r. uroczystość 25 rocznicy jego pracy w przemyśle naftowym, podczas której wręczono mu album, pamiątkowy z dedykacją i fotografiami uczestników uroczystości oraz złoty medal z jego popiersiem i odpowiednim napisem.
Ciężka i niezmordowana praca wpływała ujemnie na wątłe siły Łukasiewicza. Dnia 31 grudnia 1881r. zachorował na zapalenie płuc i 7 stycznia 1882 roku zmarł w Chorkówce. Pogrzeb wielkiego wynalazcy i organizatora był prawdziwą manifestacją ówczesnego społeczeństwa galicyjskiego.
Niebawem zapomniano o tym zasłużonym twórcy przemysłu naftowego. Dopiero po 50 blisko latach, bo w 1928r. utworzono Komitet uczczenia pamięci Łukasiewicza, który z dobrowolnych składek ufundował w Krośnie pomnik dłuta artysty prof. Raszki. Przedstawia on postać Łukasiewicza odlaną z brązu na cokole z granitu wołyńskiego. Pomnik ten odsłonięto w 1932r.
Najbardziej trwałą pamiątką o Ignacym Łukasiewiczu jest założenie w Bobrówce Muzeum Skansenowskie. Oprócz obelisku z historycznym napisem i pierwszej kopanki "Franek", znajdują się tam na znacznej powierzchni różne wiertnice do wiercenia udarowego i obrotowego, kierat pompowy i kiwaki pompowe, windy przenośne oraz kotłownia zbudowana przez Łukasiewicza w 1867r.
Ważniejsze daty z życia Ignacego Łukasiewicza
1822 | - | 8 marca: data urodzin Jana Bożego Józefa Ignacego Łukasiewicza, syna Józefa i Apolonii ze Świetlików w Zadusznikach, powiat Mielec. |
1832 | - | rozpoczęcie nauki gimnazjalnej w Rzeszowie |
1836 | - | przerwanie nauki gimnazjalnej, praktyka apteczna w Łańcucie |
1837 | - | kontakt z konspiracyjną Konfederacją Powszechną Narodu Polskiego |
1838 | - | kontakt z konspiracyjnym Sprzysiężeniem Demokratów Polskich |
1840 | - | egzamin tyrocynalny na pomocnika aptekarskiego - pierwsze dochodzenie policyjne, Łukasiewicz politycznie podejrzany |
1841 | - | przeniesienie się do apteki w Rzeszowie |
1845 | - |
lipiec: kontakt z E. Dembowskim; Łukasiewicz agentem Centralizacji Towarzystwa Demokratycznego na powiat Rzeszów, przygotowywanie powstania listopad: podporządkowanie Franciszkowi Wiesiołowskiemu |
1846 | - | 19 lutego: aresztowanie Łukasiewicza, więzienie w Rzeszowie |
1847 | - |
8 maja: przeniesienie do więzienia karmelitańskiego we Lwowie 27 grudnia: zwolnienie z więzienia z braku dowodów winy, nakaz osiedlenia we Lwowie |
1848 | - | 15 sierpnia: rozpoczęcie pracy w aptece Piotra Mikolascha |
1850 | - |
powstanie farmaceutycznego rękopisu Manuscript 15 września: wyjazd do Krakowa, rozpoczęcie studiów farmaceutycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim |
1851 | - | październik: kierownictwo fabryki ałunu w Dąbrowie powiat Chrzanów |
1852 | - |
23 marca: koniec studiów farmaceutycznych w Krakowie wyjazd do Wiednia 30 lipca: magisterium farmacji w Wiedniu na podstawie pracy Baryła et Anilinum, powrót do Lwowa rozpoczęcie prac nad destylacją ropy naftowej, podróż do Borysławia, Tustanowic, Sołotwiny i Peczeniżyna |
1853 | - |
odkrycie nafty, skonstruowanie lampy naftowej 31 lipca: oświetlenie szpitala powszechnego we Lwowie naftą i pierwsza transakcja naftowa na świecie: sprzedaż nafty szpitalowi |
1854 | - | osiedlenie się w Gorlicach, dzierżawa apteki, założenie pierwszej świecie kopalni ropy naftowej w Bóbrce powiat Krosno |
1856 | - | rafineria nafty w Ulaszowicach pod Jasłem |
1857 | - | dzierżawa drugiej apteki, w Jaśle, małżeństwo z Honoratą ze Stacherskich, przeniesienie się do Jasła |
1858 | - | własna apteka w Brzostku, rezygnacja z apteki w Gorlicach - udział w wystawie w Jaśle |
1859 | - | spółka z braćmi Zielińskimi w Klęczanach, organizowanie rafinerii wKlęczanach, podróż do Wiednia, śmierć córki Marianny, sprzedaż apteki w Brzostku. |
1860 | - | pożar destylarni w Ulaszowicach |
1861 | - | ropodajny szyb "Wojciech" w Bóbrce, spółka Łukasiewicz - Trzecieski - Klobassa przeniesienie się z Jasła do Polanki, rafineria w Polance |
1862 | - | wprowadzenie ręcznego wiercenia udarowego w Bóbrce |
1864 | - | pożar rafinerii w Polance |
1865 | - | kupno Chorkówki i przeniesienie się. do niej, rafineria w Chorkówce |
1866 | - |
udoskonalenie wiercenia nożycami Fabiana kasa bracka górnicza w Bóbrce |
1868 | - | kopalnia w Ropiance koło Dukli |
1870 | - |
próby wiercenia linowego w Bóbrce, wprowadzenie wiercenia udarowego maszynowego rezygnacja z apteki w Jaśle |
1873 | - |
medal i dyplom na międzynarodowej wystawie powszechnej w Wiedniu odznaczenie papieskim Orderem św. Grzegorza, Łukasiewicz szambelanem papieskim |
1874 | - | kopalnia i rafineria a Ropie powiat Gorlice |
1876 | - | Łukasiewicz posłem do Sejmu Krajowego we Lwowie |
1877 | - |
przewodniczenie pierwszemu kongresowi naftowemu we Lwowie organizacja pawilonu naftowego na Wystawie Krajowej we Lwowie |
1878 | - |
31 lipca: jubileusz 25-lecia pracy w przemyśle naftowym i stworzenie tego przemysłu Order Żelaznej Korony III klasy |
1879 | - | wyjazd do Wiednia w sprawie ustawy naftowej |
1880 | - | założenie Krajowego Towarzystwa Naftowego i kierownictwo nim |
1881 | - | kopalnie w Smerecznem i Wilszni pod Duklą |
1882 | - | 7 stycznia: zgon w Chorówce |